-
1 leave
[liːv] 1. pt, pp left, vtplace ( on foot) wychodzić (wyjść perf) z +gen; ( in vehicle) wyjeżdżać (wyjechać perf) z +gen; place, institution ( permanently) opuszczać (opuścić perf), odchodzić (odejść perf) z +gen; person, thing, space, time zostawiać (zostawić perf); mark, stain zostawiać (zostawić perf), pozostawiać (pozostawić perf); husband, wife opuszczać (opuścić perf), odchodzić (odejść perf) od +gen, zostawiać (zostawić perf) (inf)2. viperson ( on foot) odchodzić (odejść perf); ( in vehicle) wyjeżdżać (wyjechać perf); ( permanently) odchodzić (odejść perf); bus, train odjeżdżać (odjechać perf), odchodzić (odejść perf); plane odlatywać (odlecieć perf)to leave sth to sb — zostawiać (zostawić perf) coś komuś
you have/there was ten minutes left — zostało ci/zostało (jeszcze) dziesięć minut
to be left over — food, drink zostawać (zostać perf)
Phrasal Verbs:- leave on3. nurlop m* * *I [li:v] past tense, past participle - left; verb1) (to go away or depart from, often without intending to return: He left the room for a moment; They left at about six o'clock; I have left that job.) opuścić, wyjść2) (to go without taking: She left her gloves in the car; He left his children behind when he went to France.) (po)zostawić3) (to allow to remain in a particular state or condition: She left the job half-finished.) (po)zostawić4) (to let (a person or a thing) do something without being helped or attended to: I'll leave the meat to cook for a while.) zostawić5) (to allow to remain for someone to do, make etc: Leave that job to the experts!) zostawić6) (to make a gift of in one's will: She left all her property to her son.) (po)zostawić•- leave out
- left over II [li:v] noun1) (permission to do something, eg to be absent: Have I your leave to go?) zezwolenie2) ((especially of soldiers, sailors etc) a holiday: He is home on leave at the moment.) urlop•- take one's leave of- take one's leave -
2 on holiday
(not working; having a holiday: Mr Smith has gone on holiday; She is on holiday in France.) na urlopie -
3 vacation
[və'keɪʃən]n (esp US)to take a vacation — brać (wziąć perf) urlop
* * *[və'keiʃən, ]( American[) vei-] 1. noun(a holiday: a summer vacation.) ferie, wakacje2. verb((American) to take a holiday: He vacationed in Paris last year.) spędzać urlop
См. также в других словарях:
dobrze — lepiej 1. «w należyty sposób, we właściwym stopniu; należycie, odpowiednio, jak trzeba» a) «starannie, pilnie, dokładnie» Dobrze coś pamiętać. Dobrze spełniać swoje obowiązki. Dobrze strzec tajemnicy. ∆ Dobrze wychowany, ułożony «znający zasady… … Słownik języka polskiego
dopisać — dk IX, dopisaćpiszę, dopisaćpiszesz, dopisaćpisz, dopisaćał, dopisaćany dopisywać ndk VIIIa, dopisaćsuję, dopisaćsujesz, dopisaćsuj, dopisaćywał, dopisaćywany 1. «skończyć pisanie, napisać do pewnego miejsca, punktu» Dopisać rozdział do końca.… … Słownik języka polskiego
niedrogo — «nie płacąc wysokiej ceny; nie ponosząc dużych wydatków, tanio» Kupić niedrogo samochód. Urządzić się niedrogo na urlopie. Płacić za coś niedrogo … Słownik języka polskiego
odmłodnieć — dk III, odmłodniećeję, odmłodniećejesz, odmłodniećej, odmłodniećniał, odmłodniećnieli, odmłodniećniały «poczuć się młodszym, zyskać młodszy wygląd» Odmłodnieć pod wpływem radości. Odmłodnieć po urlopie … Słownik języka polskiego
odpocząć — dk Va, odpocząćcznę, odpocząćczniesz, odpocząćcznij, odpocząćczął, odpocząćczęła, odpocząćczęli, odpocząćcząwszy odpoczywać ndk I, odpocząćam, odpocząćasz, odpocząćają, odpocząćaj, odpocząćał «przerwać jakąś pracę, czynność połączoną z wysiłkiem; … Słownik języka polskiego
pogoda — ż IV, CMs. pogodaodzie, blm 1. «całokształt zjawisk atmosferycznych występujących w pewnym okresie nad jakimś obszarem» Piękna, słoneczna, mroźna, chmurna, deszczowa, brzydka, niepewna, zmienna pogoda. Jesienna pogoda. Stan pogody. Zmiany pogody … Słownik języka polskiego
pokrzepić — dk VIa, pokrzepićpię, pokrzepićpisz, pokrzepićkrzep, pokrzepićpił, pokrzepićpiony pokrzepiać ndk I, pokrzepićam, pokrzepićasz, pokrzepićają, pokrzepićaj, pokrzepićał, pokrzepićany «dodać siły, krzepkości; wzmocnić, posilić, orzeźwić» Pokrzepieni… … Słownik języka polskiego
porysować — dk IV, porysowaćsuję, porysowaćsujesz, porysowaćsuj, porysowaćował, porysowaćowany 1. «spędzić pewien czas na rysowaniu; zająć się od czasu do czasu rysowaniem» Porysował sobie trochę na urlopie. 2. «porobić na czymś rysy, skazy, kreski, znaki;… … Słownik języka polskiego
urlopować — dk a. ndk IV, urlopowaćpuję, urlopowaćpujesz, urlopowaćpuj, urlopowaćował, urlopowaćowany 1. dk a. ndk częściej w imiesł. biernym «udzielić, udzielać komuś urlopu» Urlopować załogę (personel) w miesiącach letnich. Urlopowany pracownik, żołnierz.… … Słownik języka polskiego
urlopowicz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów pot. «człowiek będący, przebywający na urlopie» Pogoda sprzyjała urlopowiczom … Słownik języka polskiego
wracać — ndk I, wracaćam, wracaćasz, wracaćają, wracaćaj, wracaćał, wracaćany wrócić dk VIa, wracaćcę, wracaćcisz, wróć, wracaćcił, wracaćcony 1. «przybywać z powrotem, zjawiać się w miejscu, z którego się wyszło, wyjechało; zająć ponownie jakieś miejsce» … Słownik języka polskiego